Notatki z pewnej nocnej rozmowy (notka z...

Zmierzam do tego, iż to czym tak bardzo chełpi się ludzkość i co odróżnia nas od zwierząt to nic innego jak kłamstwo. Biblijny zakazany owoc dał nam właśnie zdolność kłamania. Można rzec, że bez kłamstwa byłoby potwornie nudno. Natomiast usprawiedliwienie kłamstwa jako formy rozrywki jest złe.

Faktem jest, iż kłamstwo jako takie, nie może być źródłem niczego ponad rozpacz. Gniew, marazm, bezsilność.

Czy mamy w dalszym ciągu trwać w kłamstwie doskonałości? Dzisiaj byłem obcym w towarzystwie moich, że tak to nazwę, ludzi. Cały wieczór był okraszony śliczną maseczką fałszu. Czy mam się na to zgodzić mówiąc, że natura ludzka jest niedoskonała?

Jestem daleki od ideału i staram się zwalczyć moje negatywne cechy, tudzież siebie i osoby przejawiające symptomy cech podobnych lub gorszych.

Pojęcie dnia i nocy, dobra i zła, to pojęcia względne, wymyślone przez człowieka, a więc nie dokońca prawdziwe. Są miejsca gdzie noc trwa tak długo, że praktycznie nie ma dnia, a i, że na pewno są miejsca gdzie pojęcie dnia i nocy w ogóle jest umowne. Kontrasty są wymysłem człowieka, w przyrodzie nie istnieje dobro i zło.

Człowiek przywłaszczył sobie prawo decydowania o świecie, ja chciałbym mu je odebrać. Czy usprawiedliwić niedoskonałością człowieka, czy może temu przeciwdziałać? Nie chcę całkowicie odbierać prawa decydowania, nie chcę być tyranem. Chcę by człowiek nabrał pokory, by wyzbył się pychy, która niszczy cały nasz świat. Może człowiek pokorny miałby więcej spokoju, może nie tworzyłby okrutnych rojeń doprowadzających go do szaleństwa...